„კვლავ უნდა დავუბრუნდეთ საკითხებს იგივე ენთუზიაზმით და კიდევ რამდენიმე ნაბიჯით წინ წავიწიოთ“ - ნათია ფანჯიკიძე ნარკოპოლიტიკის ლიბერალიზაციის გამოწვევებზე
ფსიქოლოგის მოსაზრებით, მიუხედავად იმისა, რომ ამ წლებში კერძო, ფასიანმა სერვისებმა მოიმატა, სამკურნალო და სარეაბილიტაციო ცენტრების საკითხი ერთ-ერთი ყველაზე მტკივნეული თემაა
„ვფიქრობ, რომ ყველა დაწყებულ საქმეს, რომელშიც ერთი, ან რამდენიმე ნაბიჯით წინ წავიწევთ, მცირე შედეგით დიდხანს კმაყოფილება, საკითხის დიდხანს მიტოვება, შეჩერება არ უხდება“, - ამბობს Drugpolicy.ge-თან საუბრისას ფსიქოლოგი, არტთერაპევტი და ფსიქო-სოციალური რეაბილიტაციის ცენტრის „კამარას“ დამფუძნებელი, ნათია ფანჯიკიძე და აღნიშნულით პასუხობს ჩვენს კითხვას რას, მიიჩნევს ამ ეტაპზე ნარკოპოლიტიკის მთავარ გამოწვევად.
მისი მოსაზრებით, მცირე გაუმჯობესებას, სხვადასხვა პროფესიული თემის გაერთიანებით და ბევრი მუშაობით წლების წინ მივაღწიეთ.
„კვლავ უნდა დავუბრუნდეთ საკითხებს იგივე ენთუზიაზმით და კიდევ რამდენიმე ნაბიჯით წინ წავიწიოთ“, - გვითხრა ფსიქოლოგმა.
სამკურნალო და სარეაბილიტაციო ცენტრები
დღეს არსებული მოცემულობითა და იმ მწირი რესურსით, რასაც სახელმწიფო ჩანაცვლებითი თერაპიისა (მეთადონის პროგრამა) თუ დეტოქს პროგრამის ნაწილში გასცემს, დამოკიდებულების მქონე მოქალაქეების ამ პროგრამებში ჩართულობა, სხვადასხვა მიზეზით, განსაკუთრებით ქალების, მაინც მინიმალურ ნიშნულზეა ან/და შედეგს ვერ იძლევა.
სწორედ ამიტომ, ნათია ფანჯიკიძეს ვკითხეთ, როგორც ფსიქოლოგსა და ადიქციის მქონე პაციენტებთან მუშაობის გამოცდილების მქონეს, როგორ ფიქრობს, რამდენად პასუხობს საჭიროებებს ან საკმარისია დღეს არსებული ცენტრები საიმისოდ, რომ კვლავ „მარგინალური საზოგადოება“ ნელ-ნელა ფხიზელ ცხოვრებას დაუბრუნეს?
ფანჯიკიძის მოსაზრებით, ეს ერთ-ერთი ყველაზე მტკივნეული თემაა. მიუხედავად იმისა, რომ ამ წლებში კერძო, ფასიანმა სერვისებმა მოიმატა.
„რამდენიმე ახალი სარეაბილიტაციო ცენტრი გაიხსნა, რომელიც სამედიცინო მკურნალობის და ფსიქოთერაპიის სერვისს დამოკიდებულებითი დაავადებების მქონე პირებს კომპლექსურად აწვდის, მაგრამ საკმარისი მაინც არაა, რადგან ინტენსიური და ხანგრძლივი თერაპიის სერვისის მიღების გადახდისუნარიანი მოსახლეობა ბევრი არ არის“, - აღნიშნავს ფსიქოლოგი.
მისი თქმით, პრობლემად რჩება დაავადების კატეგორიის გააზრება, მათ მიერ, ვისაც სახელმწიფოს სამედიცინო პოლიტიკის შექმნის ვალდებულება აქვს:
„სრულყოფილი ფსიქორეაბილიტაციის გარეშე სახელმწიფო პროგრამებით მხოლოდ საწოლდღეების დაფინანსება საბოლოო შედეგს ვერ მოიტანს.
ეს იქნება მკურნალობის მხოლოდ პირველი ეტაპის დაფინანსება და თუ მას ინტენსიური ფსიქოთერაპიული მხარდაჭერა არ მოჰყვა, რემისია ძალიან მოკლევადიანი აღმოჩნდება, შესაბამისად, გამოყოფილი თანხაც ხარჯთეფექტური აღარ გამოდის და არც მკურნალობაში მყოფი პირისთვის მოაქვს დამაჯერებელი შედეგი, რომელიც მოუტანდა რწმენას, რომ ხანგრძლივი რემისია და საზოგადოებრივ ცხოვრებაში სრული რეინტეგრაცია შესაძლებელია“, - გვითხრა ნათია ფანჯიკიძემ.
სოციალური პასუხისმგებლობა და შესაძლო „გამოსავალი“
მისი თქმით, „თუ საზოგადოებას რამე ბოლომდე კარგად არ ესმის, თუ ვერ ვამცირებთ სტიგმას, ეს მხოლოდ ჩვენი, იმ სპეციალისტების ნაკლები მუშაობის ბრალია, ვინც პერიოდულად ვიღლებით და „ერთი და იგივეს“ გამეორება დროზე ადრე გვწყინდება“.
„ცხადია, თუ მედიაც შეგვიწყობს ხელს და უფრო სტაბილურად დაინტერესდება მსგავსი საკითხებით, ერთგვარად „გვაიძულებენ“ უფრო ბეჯითები ვიყოთ და მუშაობით არ დავიღალოთ“. - გვითხრა ნათია ფანჯიკიძემ.
